dimecres, d’agost 16, 2006


Fue sin querer...
Es caprichoso el azar.
No te busqué
ni me viniste a buscar.
Tú estabas donde
no tenías que estar;
y yo pasé,
pasé sin querer pasar.
Y me viste y te vi
entre la gente que
iba y venía con prisa en la tarde que
anunciaba chaparrón.

Tanto tiempo esperándote...

Fue sin querer...
Es caprichoso el azar.
No te busqué
ni me viniste a buscar.
Yo estaba donde

no tenía que estar
y pasaste tú,
como sin querer pasar.

Pero prendió el azar
semáforos carmín,
detuvo el autobús
y el aguacero
hasta que me miraste tú.

Tanto tiempo esperándote...

Fue sin querer...
Es caprichoso el azar.
No te busqué,
ni me viniste a buscar.


Una de les meues cançons preferides, cantada per Joan Manuel Serrat i Noa. Minidespedida fins la setmana que ve... cuideu-vos molt i molts besets.

2 comentaris:

Anònim ha dit...
Un administrador del blog ha eliminat aquest comentari.
Shibuya ha dit...

M'havien posat un post amb un enllaç porno... xe! quina tallada de rotllo i de momento redondo. Vinga, besets!